Recenzja Please Fix the Road na Nintendo Switch

Nie samym AAA gracz żyję. Wielokrotnie staramy się zerkać na mniejsze pozycje, które na Switchu świetnie się odnajdują. Tym milej, jeśli tworzone są w naszym kraju. Za Please Fix the Road odpowiada Ariel Jurkowski (Arielek), a naszym zadaniem będzie tu poukładanie trasy, by wszystkie samochody, statki i inne zwierzaki mogły bezpiecznie przez nią przejść. Gra trafi na eShop dzisiaj, tj. 16 maja 2024 roku (kupicie ją TUTAJ), a wcześniej swoją premierę miała na Steam, gdzie dotąd cieszy się bardzo pozytywnym odbiorem.

Gra jest minimalistyczna, kolorowa, a kolejne levele przyjmujemy w swoim tempie. Chciałbym powiązać to z odrobiną relaksu, ale ten potrafi się wykoleić wraz z rosnącym poziomem trudności. Zaczynamy spokojnie, a gra kolejno uczy nas swojego sterowania. Niestety, zabraknie tu zabawy z dotykowym ekranem (klasycznej dla takich gier na Switchu), a rozmieszczenie przycisków wymaga czasu na adaptację. Przyznam szczerze, że nie pogardziłbym ciągłym podglądem przypisanych guzików na dość pustym ekranie, bo zdarzało się cofać wszystkie ruchy zamiast jednego - a to zawsze smutne.

Wyprzedziłem fakty, wiem, ale uznałem, że coś nazwane Please Fix the Road ma na tyle wymowną nazwę, że nie trzeba przesadnie w niej dłubać. Masz graczu naprawić drogę - eureka! Jednak jeśli myślisz, że wkładanie klocków w odpowiednie pola, jak w puzzlach do lat 3 z Krecikiem i ciuchcią na okładce to wszystko, to gra szybko zrewiduje Twój pogląd.

I o ile wyrosłem ze wspomnianych puzzli (przynajmniej mi się tak wydaje!), a gry logiczne lubię, tak cenię w nich komplikowanie mi życia wewnątrz klarownych i znanych od początku założeń. Zaczynamy łatwo, a potem nagle się wszystko komplikuje. Please Fix the Road ma tendencje do noszenia ze sobą nowych komplikacji. Dodawania kolejnych warstw, a niekoniecznie skomplikowania tej, którą znamy. Co kilka leveli (z dostępnych 160) zmienia się pole gry. Dochodzą coraz nowsze patenty. Dostajesz bomby, którymi niszczysz jakieś pole, zaczynasz przesuwać kafelki, potem je klonujesz. Rozumiem, że wewnątrz fundamentalnego wkładanie klocków trudno by było tu ugrać coś więcej, ale nie zmienię swoich upodobań. Chcę pokonywać kolejne wyzwania według przyjętych zasad, a jak mi zmieniają zasady (a tak odbieram te wszystkie zmienne), to zaczynam psioczyć.

Absolutnie nie przekreśla to samej gry, bo jest szalenie sympatyczna wizualnie, a zwijane i rozwijane przed nami levele mają swój urok, ale są tu pewne utrudniające pełną przyjemność mankamenty. Jeśli poprzedni akapit to tylko moje widzimisię, które w ogóle może was nie dotyczyć, tak przejrzystość całości będzie uciążliwa dla wszystkich. Zlewa się to na Switchu i czasami, przy tutejszej znikomej możliwości operowania kamerą, trudno trafić w odpowiednie pola. Bomby mają swoje szerokie pole działania i czasami nie do końca wiesz, co Ty zaraz będziesz niszczył. Przerywane kreski mające pomóc niewiele dają, a nawet wprowadzają jeszcze większe zamieszanie. Jasne, jest tu opcja cofnięcia ruchu, niby żadna strata, ale przypomnę, że zdarza się człowiekowi pomylić przyciski i zapomnieć.

Przy dużych pokładach sympatii do gier logicznych, Please Fix the Road nie powinno was zawieść. Wiele rzeczy robi dobrze, kusząc swoim wizerunkiem i zapraszając w swoje skromne progi prostotą na starcie. Mnie kilka aspektów zraziło i o ile kiedyś polecałem Railbound - recenzja TUTAJ - niedawno sympatyzowałem z kotkami w Cats Organized Neatly - recenzja TUTAJ - tak to układanie drogi muszę umieścić stopień niżej.

Dziękujemy za klucz do recenzji firmie Silesia Games