Recenzja Gothic II Complete Classic na Nintendo Switch

… A jeśli wyszła pierwsza część, jeśli wcześniej dostaliśmy Risena, to jakieś szanse na opus magnum Piranha Bytes i powrót do tego świata są. Oby!

Tak kończyłem swoją recenzję pierwszego Gothica na Switchu. Wtedy jeszcze nie było plotek, były tylko nadzieje. Nadzieje, że po pokonaniu Śniącego przyjdzie nam kontynuować historię Bezimiennego w grze, którą z repertuaru Piranha Bytes wspominam zdecydowanie najmilej. Gothic II wraz z bardzo ciepło przyjętym dodatkiem Noc Kruka, zawitał na Switcha 29 listopada 2023 roku.

Bezimienny z pomocą Xardasa wygrzebuje się spod gruzów. Nie ma jednak czasu na świętowanie. Śniący ostatnim krzykiem zmobilizował siły zła, a nad Khorinis wisi widmo nadchodzących smoków. Wszyscy mają nas za wariata, a nam pozostaje odzyskać swój status i przypomnieć sobie wszystkie zdobyte umiejętności.

Piranie zastosowały tu bardzo wygodny motyw utraty sił przez naszego bohatera, tak żebyśmy musieli zaczynać od 0. Gość został praktycznie ożywiony przez maga, więc i trudno oczekiwać od jego ciała poprzedniej sprawności. Miewa nawet zaniki pamięci i może podpytać starych znajomych, kim w ogóle są - tak by zbłąkani gracze zaczynający od drugiej odsłony nie czuli się zbytnio pokrzywdzeni.

Pod kątem fabularnym i samej konstrukcji świata, jest to wyraźny progres względem dość mikroskopijnej pierwszej odsłony. Samo Khorinis jest całkiem bogate (jak na standardy 2002 roku). Żyjące miasto niezmiennie robi wrażenie, a konieczność zdobycia zaufania mieszkańców, jest jak najbardziej zasadna. Mamy do czynienia z ludźmi, którzy żyli poza więzienną kopułą jedynki.

Już na start dostajemy sporo możliwości rozwiązania wielu kwestii. Możemy zostać czeladnikiem u jednego z miastowych rzemieślników i tak piąć się do upragnionych paladynów albo rozpracować gildię złodziei, która zatruwa okolice. Wciąż oczywiście dostępna pozostaje ścieżka maga, a ilość zadań jest satysfakcjonująca. Gothic II podniósł poprzeczkę względem jedynki pod każdym względem. Zadań jest nie za dużo, nie za mało, a w sam raz!

Port pojawił się zaskakująco szybko, więc i wyczuwalnie korzysta z fundamentów wylewanych niedawno przez poprzednika. Schemat sterowania pozostaje niezmienny, zachowując jakże przydatny skrót Quick Save’a, który w takim Gothicu jest wręcz obowiązkowy - nigdy nie wiesz, kiedy gra Cię zaskoczy jakimś bugiem…

A mam nieodparte wrażenie, że tych błędów jest jakby więcej? To, że wyczuwalny jest tu aromat drewna, a błędy są wpisane w gry Piranii, to oczywiste. Nawet nie ma co podejmować dyskusji. Jedynka mimo tego nie biła mnie po głowie jakoś szczególnie. Jasne zdarzały się niedociągnięcia ( ;) ), ale sam feeling z gry był przyjemny, a powrót do przeszłości przemiły.

Gothic II już na start dostał u mnie dziwnych drgawek i skoków kamery, które niekoniecznie ogarniały ciasne przestrzenie. Kamera wydaje się nieco oddalona względem jedynki, więc i nieustanna próba osiągnięcia odpowiedniego kadru przez grę powodowała taki efekt. Jak tylko się ustabilizowała, to przyszło mi się położyć na niejakim “óżku”, bo gra stwierdziła, że w literkę Ł się bawić nie będzie. I to wierzchołek góry lodowej, bo przyszło mi się później gdzieś zawiesić, utknąć, ale i korzystać z tego, gdy spotkało to przeciwników. Nie wspomnę nawet o czerwonych pikselach kroczących wiecznie za moją postacią, jakby wykrwawiał się na moich oczach - niby nie aż tak kłujące oczy, ale były.

Oczywiście nie wszystko jest fatalne, bo system handlu z dwójki zdecydowanie bardziej lubi się z kontrolerami konsoli, niż żmudne równoważenie złota za zakupione towary.

… … I to chyba tyle z plusów technicznych!
 

Jako fani Gothica te błędy po prostu uczymy się akceptować. Lubić się ich nie da, ale przymykać oko już tak. Gothic II to wciąż piekielnie dobry RPG, który potrafi zauroczyć w 2023 roku, tak samo jak robił to ponad 20 lat temu. Tu nawet bardziej, jeśli dobrze znamy poprzednią linię fabularną. Cieszymy się na każdą możliwość spotkania starych znajomych i ciekawi nas położenie, w jakim się znaleźli. Dubbing serwuje mi powrót do lat młodości, a walka dalej wymaga chwili na przystosowanie się do jej pokraczności.

Gothic II na Switcha, to produkt dla ludzi chcących powspominać. Ciężkostrawny dla młodszych graczy, ale wierzę, że wart spróbowania. I tak jak wtedy kończyłem z nadziejami na Switchową kontynuację, tak tutaj mówię stop, nie idźcie dalej :)

Gra zdecydowanie lepsza od jedynki, a port gorszy - uznajmy, że ocena ta sama, bo i różowe okulary nostalgii taką nakazują!