Recenzja Stick to the Plan na Nintendo Switch

Przyznaj - śmiałeś się z psa, który nosił za duży kijek? Widziałeś w internecie jakiegoś Corgiego, który się zawziął i obijał wszystkie barierki. Niektóre przypadki były mądrzejsze, upuściły patyk, złapały w innym miejscu i poszły dalej. Niemniej uśmiech nie schodził z Twojej twarzy. Teraz masz szansę udowodnić, że to były proste manewry. Stick to the Plan ma jednak zamiar wymusić na Tobie więcej szacunku dla dzielnych czworonogów i ich ogromnych kijków.

To gra logiczna przenosząca wspomniane zjawisko (psią naturę) na pole elektronicznej rozrywki. Wcielisz się w dzielnego Roberto, a Twoim zadaniem będzie przejść przez ciasne przestrzenie, manewrując swoim patykiem. Produkcja Dead Pixel Tales pojawiła się na komputerach osobistych w zeszłym roku i do dziś cieszy się bardzo pozytywnym odbiorem na Steam, choć recenzji jest mało (74). Dorzucam kilka słów od siebie o wersji Switchowej, która debiut zaliczy 30 maja 2024 roku.

To minimalistyczna produkcja, przy której rzut oka na screeny powie Wam pewnie wszystko. Dostajemy serię leveli do przejścia, gdzie kilkanaście z nich składa się w jeden akt. Każdy taki rozdział to oczywiście świeży krajobraz i nowe zmienne, których musimy się nauczyć.

Podstawowe założenie jest proste. Weź w pysk kij i stań na określonym polu. Pies będzie szczęśliwy i Ty będziesz szczęśliwy. Problem w tym, że każdy level opiewa w bardzo ciasne korytarze, a pełny obrót z patykiem może być możliwy tylko w określonym miejscu.

Sterowanie zamyka się na kilka przycisków. Dwa obracają naszym przyjacielem, a trzeci puszcza kijek. Nie dość, że zwierzakowi trzeba podpowiedzieć, jak przejść dany korytarz, to jeszcze musimy mu pomóc wypluwać zabawkę w odpowiednim położeniu. Gdyby na samym łażeniu z przyczepionym kijkiem to się opierało, to nie byłoby przestrzeni na tyle pomysłów i tym samym na samą grę.

Wypluwanie stanowi kluczową rzecz. Często będziesz musiał zostawić przedmiot po jednej stronie, by chwycić jego drugi koniec gdzieś za kratą. Pieski z instagrama by wymiękły, a Roberto z naszą pomocą musi dać radę. Miałbym małe obiekcje do nierównego poziomu trudności, choć to pewnie kwestia danej chwili i przypływu pomysłów. Wielokrotnie zdarzało mi się tu tak, że jakiś etap stawiał wysokie wymagania, by 5 kolejnych poszło praktycznie z marszu - takie rzeczy można pewnie podpiąć pod większość takich logicznych gierek.

Nie mam zamiaru przesadnie lać wody, bo już i tak trochę jej tu pociekło. Sami rozumiecie jaka to produkcja. Chciałem tylko podkreślić, że wśród gier logicznych jest to całkiem sympatyczna rzecz (wyceniona na eShop na 40 złotych). Nie tylko dlatego, że grasz jako Roberto, a psy są najlepsze, ale zagadki są po prostu przyjemne i odprężające. Jeśli przy jakiejś się zatrzymasz, to pewnie czegoś jeszcze nie widzisz. Pauza, odłożenie konsoli i wrócenie w późniejszej chwili zwykle pomaga. Na krótkie sesje w sam raz.

Ostatnimi czasy sporo takich gier na Switchu. Ta pewnie nie jest tak innowacyjnych i wysokich lotów jak Paper Trail - recenzja TUTAJ - trudno tu mówić o historii poza luźno rzucanymi komiksami, nie jest też tak ładna, ale finalnie i tak nie o to w tym wszystkim chodzi. Nie stanowi to większego problemu…

…no dobra, Stick to the Plan wygląda dość ubogo i zaraz pewnie wjedzie dumnie na telefony komórkowe. Nic strasznego, to gatunek świetnie się tam odnajdujący, ale trochę więcej detali by nikogo nie zabolało. Roberto miałby coś ładniejszego do obsikania.