Recenzja Fool’s Pub na Nintendo Switch 2

Ach te plagiaty. Nie wiem, kto od kogo, dlaczego, ale blisko siebie zadebiutowały dwie takie same gry. Choć wciąż bardzo niszowe i mało znane, to jakimś cudem z obiema miałem kontakt. Liar’s Bar nabrało trochę rozgłosu u streamerów po swojej premierze na PC w październiku zeszłego roku, a Fool’s Pub weszło na konsole PlayStation kilka miesięcy później (grudzień). To z tą drugą grą będziemy mieli kontakt na Switchu (od 3 lipca), ale obie są dosłownie o tym samym.

Obie są dedykowane przede wszystkim rozgrywce sieciowej, gdzie zmierzymy się w karcianej odmianie rosyjskiej ruletki. Każdy z czterech uczestników dostaje 5 kart do ręki. Rozdanie ma swoją figurę główną, która jest legalna do wyrzucenia na stół. Każdy wie, że w talii istnieje tylko 6 kart danej figury + 2 jokery, które klasycznie zastępują wszystko. Naszym celem jest zejście z naszych 5 kart… oszukując. To gra w umiejętne blefowanie. Wyrzucasz dowolne karty, które zawsze są obwieszczane przeciwnikom jako te legalne. Następny gracz w kolejce (wg wskazówek zegara) ma możliwość sprawdzenia Twojej prawdomówności. Wyrzuciłeś teoretycznie 3 fake’owe karty? Jeśli on nie krzyknie, że kłamiesz, to masz to przyklepane i już nikt Cię za rękę nie złapie.

To ogólnie świetny patent do zabawy w sieci. Prosty, ale szalenie uzależniający. Grając w Liar’s Bar (bo z PCtową odmianą spędziłem najwięcej czasu) spotkałem się z ogromem taktyk, a każda rozgrywka jest pełna napięcia. Próbujesz przewidzieć, jaką ktoś ma taktykę. Może pojedynczo i niewinnie zrzuca fake’owe karty? Jeśli jednak sprawdzisz, a on faktycznie rzucił tym razem legalną figurę, to będziesz do siebie strzelał.

Tu wchodzą oczywiście założenia rosyjskiej ruletki, gdzie w teorii masz 6 żyć/komor na kule, ale ten pierwszy strzał może już zakończyć Twoją grę. Jest tu więc ciągła niepewność i niemożność krzyczenia, że każdy wokół kłamie. To jest naprawdę fajna gra…

…tyle że ktoś jeszcze musi w nią grać, a na Switchu w dzień premiery była pustka. Gra kosztowała 19zł, ale to i tak nie skusiło potencjalnych odbiorców. Siedziałem więc w lobby, jak ten największy gamoń, aby przełączyć się na granie z botami, które na szczęście jest tu możliwe. Marna to pociecha, bo to zawsze skrypt, który po jakimś czasie będzie przewidywalny. Zresztą sama świadomość grania z botami zabija cały fun i próby oszustwa…

Fool’s Pub jest też względem Liar’s Bar mocno wygładzone. Domniemam, że i tam mogło już dojść do zmian (dawno nie grałem), ale strzały z rewolweru faktycznie były podkręcone donośnym dźwiękiem i śmiercią na naszych oczach. W Fool’s Pub zostało to spłycone do pierdzących fajerwerków i uśpienia delikwenta - nie robi to żadnego wrażenia! Rozumiem, że to próba dostosowania się pod większą liczbę odbiorców i próba uniknięcia kontrowersji, ale co my właściwie chcemy tym osiągnąć? Dostosować rosyjską ruletkę i hazardową otoczkę do dzieci?!

Oczywiście obie gry wykorzystują skiny antropomorficznych zwierzaków (bo najwyraźniej kopiować trzeba wszystko, żeby odbiorca się nie poznał!), jednak w Fool’s Pub są one zdecydowanie gorzej wykonane. Tam design wykraczał poza schemat zwierząt i nadawał im ciekawszych detali. Tu jest po prostu lis, misiek i inne zające.

Fool’s Pub jest po prostu gorszą wersją Liar’s Bar. Lubię ten patent, nawet mimo tej surowości w formie prezentacji, ale nijak nie jestem w stanie się podpisać pod gorszym klonem. I to jeszcze takim, w który nikt nie gra. A skoro nie było ludzi już w dniu premiery (w sumie najgorętszy okres), to marne szanse, że nagle się pojawią. Streamerzy raczej nie rzucają się na tak niszowe pozycje ze Switcha i jeśli już, to zobaczycie u nich znacznie bardziej rozbudowane (więcej trybów gry!) Liar’s Bar. Fool’s Pub pozostanie faktycznie miejscem dla tych z pierwszego członu tytułu.