Recenzja Amber Isle na Nintendo Switch

Człowiek ledwo odleciał z wyspy Hello Kitty Island Adventure, a już trzeba było wracać na kolejną. I to w podobnym stylu, spadając z nieba, trafimy do świata dinozaurów, gdzie szkody wyrządzone rzucą nas w spiralę długów wobec miasta i jej mieszkańców - Hej, Tom Nook.

Jako stworzony przez siebie w dość bogatym kreatorze dinozaur, mamy ruszyć w przygodę poszukiwania miejsce dla siebie. Swojego przeznaczenia, które dla wielu naszych pobratymców nie jest znane. Przebicie dachu okolicznego sklepu wydaje się idealnym sposobem na spłacenie długu i pochwalenie się swoimi możliwościami artystycznymi. Amber Isle to cozy gra w prowadzenie sklepu!

Założenia gry są proste i dzielą dzień gry na fazę zbierania zasobów - poprzez podnoszenie ich z ziemi, jak i użycie odpowiedniego narzędzia na krzakach i na innym drewnie - oraz fazę sprzedaży. Wtedy naszym zadaniem jest ustawienie na półkach odpowiednich przedmiotów i oczekiwanie jak największych zysków. Ustalamy ceny znając nieustannie tę domyślną i czekamy na często negocjujących nabywców. Nie musimy podpatrywać ich reakcji, jak w przypadku (działającego dość podobnie w tej materii) Moonlightera, ale przyjdzie nam często polecać im coś ze swojego inwentarza. Coś złożonego z…

Każdy przedmiot tworzymy z pomocą zebranych zasobów, jednak wcześniej musimy poznać jego przepis/projekt. Tu pojawia się druga “waluta” w postaci inspiracji, którą rozdysponowujemy w kilku tematycznych drzewkach. Raz poznany przedmiot można tworzyć wedle uznania i handlować do woli.

Zresztą takie cozy założenia powinny być znane każdemu cozy graczowi, którym otwarcie mówię nie jestem. Domyślam się, że pewna gameplayowa spirala jest tu wpisana w koszta, ale mam wrażenie, że inne gry z tego gatunku znosiłem lepiej niż tutejszy sklep. Zdecydowanie za często dochodziło tu do uciążliwej i wbrew pozorom przy tej ilości czasochłonnej negocjacji. Ta jest na tyle prosta, że niewiele z niej satysfakcji, więc uznaje ją za sztuczne wydłużenie czasu przeznaczonego na handel. Inna sprawa, że może to zrobili z premedytacją? Może miałkość zbieractwa była twórcom znana?

W teorii nie ma tu żadnej zbrodni i funkcjonuje to tak samo, jak w każdej innej cozy grze, ale brak możliwości kręcenia kamerą, kiedy ta ustawiona jest tak blisko naszej postaci, potrafi dokuczyć. Wariuje, gdy zbliżmy się do jakiejś ściany, której w sumie i tak nie będziemy w stanie wyminąć przy tak nędznym polu widzenia. Fatalny pomysł, który pokazuje jednocześnie spore niedoskonałości graficzne na Switchu. Dostrzegam urok dinozaurów i nie odmawiam tego samego tej krainie (spełnia swoje kolorowe założenia), która jest satysfakcjonujących rozmiarów, ale na Switchu wygląda to… tak sobie.

Wygląda przeciętnie, ale za to ładuje się okrutnie długo! Loadingi doskwierają mocno, a konieczność przytrzymania przycisku akcji, w celu dokonania jakiejś prostej czynności pokroju idź spać czy przejdź przez drzwi, spowalnia całość jeszcze mocniej. To dodatkowy hamulec ręczny, którego gra nie potrzebowała. Aż trudno uwierzyć, że nie dorzucili nam jeszcze szybko męczącego się dinozaura i pozwolili biegać po mapie do woli.

Do woli, jeśli tylko przetrawicie bardzo powolny początek gry, gdzie ilość dialogów i uwłaczających tutoriali was przytłoczy. Zejdzie się chwila zanim dostaniecie pełną swobodę, która dopiero przedstawi wam prawdziwe Amber Isle. Grę z wtórnym progresowaniem głównego wątku, ale posiadającą wszystkie niezbędniki gatunku. Urokliwe miejsce, z możliwością rozbudowy oraz upiększenia wyspy i sklepu, ale wszystko oglądane przy akompaniamencie technicznych niedostatków Switcha. Bugi i glitche wliczcie w cenę. Lubię sklepy, ale do tego nie zmuszą mnie promocje.